Tuesday, June 19, 2007

Ταυτότητα

Ταυτότητα δε έχω
Μόνο δάχτυλα που αμφιρρέπουν στο κενό
Πρόσωπο δεν λογίζεται, μόνο μια σκιά σε σπασμένη ανισορροπία
Ότι είμαι
Ότι κι αν κάνω
Δεν αρκεί
Δεν με ορίζουν τα όρια, μόνο τα ορίζω σε δρόμους που η
Μόνη διέξοδος είναι οι επιλογές της ύπαρξης μου
Στα ανελέητα γρανάζια των ανεκπλήρωτων φαντασμάτων μου.

4 comments:

quartier libre said...

ανελέητα γρανάζια, ε;
και φαντάσματα ανεκπλήρωτα;

Νεφέλη Σμίχελη said...

ναι γλυκιά μου έτσι είναι νομίζουν πως όταν σεν έχουν βάλει στο λουκι ότι σε έχουν στο χέρι εεεεε τότε το όνειρο οργιάζει μέσα σου και εκεί διαφεύγεις τότε το γρανάζι αποκτά το νόημα της ελευθερίας και το ανεκπλήρωτο το νόημα της αλήθειας. και η στιγμή της εκπλήρωσης πλησιάζει γιατί ότι πολύ επιθυμούμε το εκπληρώνουμε πρώτα στην φαντασία και μετά στην πράξη

anthrakoryxos said...

Τα φαντάσματα είναι αυτά που καμμιά φορά μας βγάζουν απ΄ το αδιέξοδο και μας δείχνουν πίσω απο τους ''θάμνους'', ένα μονοπατάκι που δεν είχαμε δεί.
Και αυτά είναι, τα ίδια που θα μας χαρίσουν, τους πιο δημιουργικούς πόνους, φόβους και σπαραγμούς, αιώνια ίσως προίκα μας.

Νεφέλη Σμίχελη said...

άλλωστε δίχως τα πλάσματα της φαντασίας μας δλδ τα φαντάσματα είναι αδύνατον να πορευθούμε.