Friday, July 13, 2007

Μάνα

Σε πηλό από αίμα και χώμα
Κύλησα σαν νερό και ξεδίψασα το πεινασμένο ασκέρι της λήθης
Σαν παγετός απλώθηκα σε άνθη που σάλευε η ανάσα
Μάνα, για δεύτερο πετσί φορώ το ρούχο σου και σε ξεγελάω
Αρνούμαι το ίχνος της φωνής σου και δεν ακούω
Σύρθηκα στα όρια του φόβου και φοβήθηκα ότι με πνίγει
Χάθηκα χωρίς να χαθώ στο πάντα μιας άρνησης που ξεχείλιζε.

Wednesday, July 4, 2007

ΕΝΑΡΜΟΝΙΣΗ

η ελευθερία πείνα που την τρέφω
με τους μαστούς της φαντασίας,
ζω μέσα από τους τοίχους της ψυχής μου
η ανυπαρξία κομμένη ανάσα στην γεύση της φωνής
αυτοκαταστρέφομαι και διαφεύγω
βιώνω τον θάνατο ζώντας
ταξιδεύω με την ελπίδα να εναρμονιστώ
αφήνοντας το στίγμα μου στο ασυνείδητο των μύθων

Tuesday, July 3, 2007

ΑΣΦΥΞΙΑ


Είναι οι ώρες που δεν οδηγούν πουθενά
Τρίζουν αδέσποτες πάνω στον διχασμό της πνοής μου
Και πως με τρομάζει αυτή η γύμνια τους!
Μου ξεφεύγουν οι μέρες γεμίζοντας το τασάκι
Της ζωής μου άπνοια

Είναι οι ώρες που τρελαίνουν το κενό και γυρίζουν πίσω
Να διπλώσουν τις πτυχές της ανίερης σάρκας μου
Δεν έχει νόημα το ψέμα,
Μόνο άχρονες συλλαβές που καλείσαι
να ντύσεις με επευφημίες πανικού

Αφιερωμένο στην συνδημιουργό Πηνελόπη

Sunday, July 1, 2007

ΕΚΠΛΗΡΩΣΗ

Το αναφιλητό μου κινδυνολογεί απέναντι στην ψευδαίσθηση
Μηρυκάζω τη φωνή μου για να μεστώσει μες σε μια ανήθικη ηθική
Τα σάλια μου λασπόνερα από βάλτους που με καταπίνουν
Στο τέλος λογοδοτώ σε μια ματωμένη ανάμνηση
Πατώ εκεί που το κορμί στέκει βουβό
Τα δάκρυα φάρος μιας πράξης μισής και μια εμμονής να ζω δίχως φραγμό
Αρνούμαι την ματαιότητα της λύτρωσης
Επικαλούμαι την άφθαρτη ηδονή
Η σκέψη αναπνέει σε δίαυλους καπνού
Και εκπληρώνομαι