Στην όχθη της σιωπής
εκεί που ο πόθος δροσίζει τα λείψανα κάθε επιθυμίας
Εκεί αποκτούν υπόσταση οι ανθρώπινες υπάρξεις,
Ένα κλάμα δροσίζει
Ένα γέλιο σαλεύει
Και το φιλί ανάσα αναβλύζουσα
στο σταυροδρόμι που κάποτε θα βρεθούμε,
Ένα παιδί που γνωρίζει
Μια φωνή που σιωπά
Ένα χάδι που ψιθυρίζει
Και κάπου εκεί εγώ που αφουγκράζομαι την ψιχάλα στο σταθμό του τρένου
Γιατί γνωρίζω να τολμώ
Γιατί υπόσχομαι να αντέχω.